glosariusz

Spis terminów "mniej oczywistych" pojawiających się w opowiadaniu - zaróno tych wymyślonych przeze mnie, jak i tych występujących w różnych dziedzinach naprawdę wraz z opisami, w jaki sposób opisane zjawiska/postaci objawiały się w mojej wizji.

Amefurikozō - duchy dzieci bawiące się w deszczu w mitologii japońskiej. Zazwyczaj były niegroźnie, jednak czasami potrafiły płatać figle lub, odwrotnie, pomagać domownikom, jeśli miały taką fantazję. 

Akamatā - wielki duch węża z Okinawy w demonologi japońskiej. Jest zazwyczaj przedstawiany jako wąż-kobieta, ale w tym wypadku pozostał w swojej pierwotnej formie bestii.

Bogowie (z) Wysokiej Równiny Nieba - zastęp bogów politeistycznych, do których zwracali się ludzie ze swoimi prośbami i modlitwami.

bodhisattwa - osoba, która przez regularne ćwiczenia wyzwalających technik miała zbliżyć się do stanu buddy, kierując się altruistyczną motywacją przynoszenia pożytku innym.

Byakko - biały tygrys, władca Zachodniej Części Nieba w demonologi japońskiej. Razem z Błękitnym Smokiem (Seiryū), Czarnym Żółwiem (Genbu) i Szkarłatnym Ptakiem (Suzaku) jest Strażnkiem Nieba (Shishin).

demoniczne bóstwo - określenie jednego z bytów wyższych, do których demony zwracały się ze swoimi prośbami zamiast do bożków z Wysokiej Równiny Nieba.

Hanyō - pół-demon, pół-człowiek w demonologi japońskiej.

Istoty wyższe  - rdzenni mieszkańcy Wymiaru Wyższego. Są to ogromne bestie o dziwnych, nieregularnych i różniących się od siebie kształtach. Posiadają różną ilość kończyn oraz innych części ciała, takich jak oczy lub paszcza, lub ich całkowity brak. Ich charakterystyczną cechą jest czarne ubarwienie pancerza lub skóry, którą są pokryte oraz ich odporność na zwykłą broń białą, która nie może ich zranić. Są niesamowicie potężne i wytrzymałe w boju, ale jednocześnie ogarnięte szałem. Tylko wytrenowany Demoniczny Kapłan może nad nimi zapanować i narzucić im własną wolę. Rzekomo przyczyną szaleństwa Istot Wyższych jest fakt, iż w ich wnętrzu zamknięte jest od kilku do kilkudziesięciu niezależnych i w pełni świadomych, rozumnych jaźni, które chcą odseparować się od siebie możliwie jak najdalej i przejąć pełną kontrolę nad ciałem, które jest ich pojemnikiem. Ponoć Mędrzec Sześciu Ścieżek sprowadził jedną z takowych bestii do uniwersum shinobi i nazwał ją Dziesięcioogoniastym. Szybko zdał sobie jednak sprawę, że nie jest w stanie poradzić sobie z taką ilością skumulowanej energii i nienawiści, dlatego podzielił moc bestii na dziewięć części, z której kolejno powstały ogoniaste demony, z którymi mógł się komunikować i wytrenować je.

Isonde - demon morski w demonologii japońskiej podobny do rekina z wielkim ogonem z kolcami. W mojej wersji przybiera on postać gigantycznej ryby z ogryzionym ciałem.

Jizo - japoński odpowiednik bodhisattwa, drugie w kolei po Kannon najpopularniejsze bóstwo buddyjskie.

Kannon - największy bodhisattwa buddyjski będący uosobieniem współczucia.

Kitsune - lisi demon z mitologii japońskiej o umiejętności władania niebieskimi płomieniami. Kitsune dzielą się na dwie grupy: yako i zenko. Yako to dzikie lisy, które sprowadzają choroby, nieszczęścia i opętują ludzi. Podobno powodowały także upośledzenia umysłowe. Często objawiały się pod postacią pięknej kobiety i namawiały mężczyzn do stosunków seksualnych, żeby wyciągnąć z nich energię życiową. Wierzono, że lisy mają słabość do świeczek i wykradają czasem lampiony z domów. "Podkategorią" yako jest Nogitsune - zły yakko, który żywi się konfliktami i chaosem. Zenko z kolei uznawane są za dobre lisy wykonujące wolę bóstw, a czasem same były nawet uznawane za bóstwa pożywienia, gór i szczęścia. Wśród zenko możemy wyróżnić kinko (złote listy), ginko (srebrne listy), byakko (białe lisy), kokko (czarne lisy) oraz tenko (niebiańskie lisy). Oprócz tego istniały także kūko (powietrzne lisy), którymi stawały się lisy żyjące ponad trzysta lat i przywdziewały miano bóstwa. Kinko i ginko uważane są za symbole Słońca i Księzyca. W buddyzmie noszą na grzbietach bogini Dakini, a razem z nią są wcieleniem Dainichi nyorai. Byakko to lisy silnie powiązane ze światem duchowym, sprowadzające na ludzi szczęście. Białe lisy są wysłannikami bogini Inari. Kokko pochodzą z mitologii chińskiej i są ucieleśnieniem Gwiazdy Północnej, a tenko to lisy, które żyją ponad tysiąc lat. Zdarzało się, że zenko opętywały ludzi podobnie jak i yako, jednak w odróżnieniu od swoich złych braci te pomagały rozwijać ludziom pewne przymioty i umiejętności. Bywało, że człowiek po opętaniu przez yako zyskiwał nadnaturalne zdolności, takie jak widzenie przyszłości.

Nagowie - pół-ludzie, pół-węże będące pod władaniem księcia Kazuhiko. Istoty te posiadają dolną partię ciała wielkiego węża oraz ludzkie ręce, klatkę piersiową oraz twarz z wężowymi oczami z pionową źrenicą, płaskim nosem oraz długimi kłami jadowymi. Nagowie uważani są za inteligentne, lecz płochliwe istoty, które zdecydowanie nie przepadają za towarzystwem ludzi. Potrafią się bronić i walczyć, jednak unikają walki, jak tylko mogą i starają się skupiać na rozwoju własnego intelektu oraz talentów. Są także uznanymi architektami.

shinigami - bóg śmierci w demonologi japońskiej. Nie zmieniłam jego wyobrażenia od tego wykreowanego przez Kishimoto.

Sōtangitsune - przywódca stojący na czele kitsune (tytuł, a nie postać), który jest w stnanie władać i wydawać rozkazy wszystkim lisom.

Tamamo-no-mae - zły, ludożerczy, dziewięcioogoniasty lis ukazujący się pod postacią kurtyzany. Podlega władzy Sōtangitsune tak jak i wszystkie inne lisy.

Wymiar Wyższy - wymiar zamieszkiwany przez Istoty Wyższe, do którego może się udać jedynie wytrenowany i wyświęcony (taki oksymoron) Demoniczny Kapłan. Świat równoległy charakteryzuje się wyższym stężeniem energii oraz toksyczną dla zwykłego śmiertelnika atmosferą. Oba te czynniki poskutkowałyby w natychmiastowej śmierci niewytrenowanej jednostki, gdyby ta odważyła się przejść przez portal, który może otworzyć wyłącznie Kapłan. 

Youkai - określenie używane w odniesieniu do demonów w demonologii japońskiej.

Zielony język - tajemny język szyfrów i symboli, którymi posługiwali się alchemicy. Ponoć pochodzi ze starożytnej Grecji, a wieszczył w nim ślepy wróżbita Terezjasz. Pokrewny językowi aniołów. W średniowieczu zapisywano w nim największe tajemnice dotyczące Ziemi i Kosmosu. Według legendy okultystycznej zielony język stworzył bóg staroegipski Toth.